28 مرداد 1395
بی خانمانی حیوانات و پسامدهای آن، هنوز هم یک مسئله ی جهانی ست. در روزگاری که انسان، این موجود دو پا، بیش از هر زمان دیگر ادعای روشنفکری، آزادگی، مسئولیت پذیری، و انسانیت دارد، هنوز حیوانات، این هم خانه های ما بر زمین، مورد آزار، اذیت، رنج و بی پناهی هستند.
از سال 1992 که 20 آگوست, 30 مرداد، روزی در تقویم انسانی، روز جهانی حیوانات بی خانمان نام گرفت، تا امروز سالها گذشته است. اینکه ما مدعیان حیوان دوستچه کرده ایم و اینکه موقعیت حیوانات بی خانمان بهتر شده یا نه، داستانی و اینکه امروز در کجا قرار داریم، تراژدی دیگریست.
وفا، به عنوان تنها یکی از پناهگاه های موجود در ایران، شاهد و درگیر هر روزه ی این داستان غم بار است. داستان دربدری، گرسنگی، شکنجه و آزار حیواناتی که اهل هر دین و مذهب که باشیم، آنها را آفریده ی آفریدگاری میدانیم که ادعای پرستیدنش را داریم.
آیا وقت آن نرسیده که در آینه یی نگاه کنیم و بی خودخواهی به خود بگوییم، اشرف مخلوقات بودن تنها به ادعا نیست؟
آیا زمان پرسیدن این پرسش که نقش ما در زندگی دیگر ساکنین کره ی خاک چیست؟ نرسیده است؟
آیا وقت کنار گذاشتن خرافه های بی اساس و ریشه در باره ی حیوانات نیست؟
آیا آنچه ما در رنج دادن حیوانات کرده و یا شاهد بوده ایم، چیزی ست که برای فرزندان مان نیز میخواهیم؟
ما ساکنین وفا، تنها در یکی، دو ماه گذشته، شاهد آمدن بیش از صد توله سگ بسیار جوان بوده ایم که برخی شاهد شکنجه و کشته شدن مادرانشان بوده‌اند، برخی بزور از مادرانشان جدا شده‌اند، برخی در گونی در بسته ای در کناره ی جاده ای گذاشته شده‌اند و ده ها مصیبت مشابه.
روز جهانی حیوانات بی خانمان فرصتی ست برای پرسیدن و پرسیده شدن، فرصتی ست برای یاد گرفتن و یاد دادن، برای شستن چشم ها و پاک کردن دلها.
کاسه یی آب و کمی غذا می تواند شروعی ساده برای دوستی مان باشد با حیواناتی که دوستانی بی شائبه و همیشگی هستند.
کاسه ای آب , کمی غذا و اندکی مهر همه کدورتها را بر طرف خواهد کرد.
