8 مرداد 1391
زتعارف کم کن و بر مبلغ افزا
تا جایی که یادم میاد رسم ما مردم تو ایران این بوده و هست که فقط حرمت چار دیواری خودمون و خانوادمونو داشته باشیم و بس. دیگه فکر نمی‌‌کنیم که بابا یه قدم اون ورتر کوچمونه و یه خورده اون طرفترش شهرمونه و…
فقط کلاه خودمونو چسبیدیم که باد نبره حالا هر بلایی که سر هرکس میاد بذار بیاد. بقال سر گذر زباله‌های جلوی بقالیشو توی جوی آب می‌‌ریزه که جلوی مغازش تمیز باشه ولی باقیش دیگه به اون مربوط نیست؛ خانم خونم وظیفه خودش می‌‌دونه توله سگی رو که جلوی خونش می‌‌خوابه از تو کوچه بندازه بیرون و به باقیش کاری نداره و فقط به بچه‌های خودش فکر میکنه و تازه اگه کمی وجدان داشته باشه حد اکثر به یکی از پناهگاها زنگ میزنه که بیان ببرنش و دیگه وجدانشم آسوده میشه
مدتیه می‌‌بینم همه آدمایی که همت کردن و قدمی در راه حمایت از حیوونا برداشتن صفحه‌هاشون پر از گله و شکایت از کسانیه که متوجه محدودیتهای اونا نیستند و با تحمیل حیوونای بیشتر به اون مجموعه دارند تیشه به ریشششون میزنند، نمونش نامه سرگشاده ای که خودمون چند وقت پیش تو این صفحه گذاشتیم
لطفا گزارش بعدی مارو که قسمتی,فقط قسمتی، از گزارش خانم اردلان از تعداد مادرای شیرده، توله ها، و سگ‌های حامله‌ای که چیزی به وضع حملشون نمونده است رو حتما بخونید و خودتون قضاوت کنید که با فضای تنگ و دست خالی چطور باید اداره شون کرد.
چرا همه توقع داریم دولت همه چیزو راست و ریس کنه؟ یا پناهگاه ها؟ باور کنین مشکل ازدیاد جمعیت حیوونای بی سرپناه جز با همت همگانی قابل حل نیست. البته دولتم باید پشتیبانی کنه ولی چی میشه اگه من و شمام همت کنیم، با همسایه‌ها صحبت کنیم و سگ و گربه‌های محلمونو عقیم کنیم؟ چی میشه اگر با همسایه‌ها توافق کنیم ته سفرمونو جای معینی بریزیم تا گربه‌ها فقط اونجا سراغ غذا برند و بشه زیر نظر داشتشون و گاهی که یکیشون مریض میشه بهش کمک کنیم؟ چی میشه اگه با حیوونای محله‌مون با صلح و صفا زندگی کنیم، اذیتشون نکنیم و بذاریم اونام زندگیشونو بکنن؟
اینجوری به پناهگاه هم زور نمیاد که هیچ اگه ازشون برای کارای بالا کمکم بخواین با جون و دل براتون انجامش میدن
مطلب بعدی کمک مالیه…کاری که ما انجام می‌دیم بسیار پر هزینه است و ما احتیاج به حمایت قوی مالی داریم. تحریم، گرانی، قطع یارانه‌ها و…شامل ما هم میشه. ما روزانه فقط ۳۰۰ کیلو کله مرغ و ۳۰۰ تا نون بربری و… برای غذا مصرف می‌کنیم و مصرف سالیانه جو نیمکوب ما چیزی حدود ۵-۶ تن است. هزینه‌های بهداشت، درمان، خدمات و غیره رو هم بهش اضافه کنید تا متوجه بشید چه خرج هنگفتی در مقابل ماست.
ممنونیم که مارو تشویق می‌کنید و دلگرم نگهمون میدارید ولی ما جدا به کمک مالی احتیاج داریم. نذارین از پا بیفتیم. هیچ کمکی کوچیک نیست؛ فقط فکر کنید اگه این ۲۰۰۰۰ دوستی که روی این صفحه هستند تنها ماهی ۱ دلار به ما میدادند…شاید بگین به خاطر تحریما نمیشه، حرفتون درسته ما هم انتظار نداریم شما کار غیر قانونی بکنید ولی اگه بخواید راهشم پیدا می‌کنید.؛ از تشویق یه دوست یا خویشاوند برای پرداخت مبلغ کوچیکی در ایران گرفته تا کمک به هزینه‌های سگ‌هایی که ما در خارج داریم و خونواده هاشونو باید کمک کنیم تا مثلا همیشه دارویی رو بهشون بدن یا فلان جراحی رو براشون انجام بدن. اما همیشه بهترین راه تشویق دوست و اشناها در ایرانه.
اینجوری اونا کم کم خودشونم علاقمند می‌شند و پس از مدتی دیگه بدون تشویق شما هم اینکارو انجام میدن.
مرسی که توجه می‌کنید.
فاطمه معتمدی و تیم وفا
